ลูกแคนทำมาจากต้นอ้อผูกมัดรวมกันโดยใช้หวาย ส่วนเต้าแคนทำมาจากไม้ติดด้วยขี้สูด(ชันโรง) ลิ่นแคนทำมาจากโลหะ

แคนเป็นเครื่องดนตรีที่มีลักษณะเรียวยาว ลูกแคนมีระดับไล่เรียงตามเสียง มีเต้าแคนเป็นที่จับและเป่าสำหรับนักดนตรี แคนคือเครื่องดนตรีที่เป็นสัญลักษณ์ของอีสาน เสียงแคนและลายแคนได้แรงบันดาลใจจากเสียงของธรรมชาติเช่น เสียงลมพัดต้นไม้ ลายลมพัดพร้าว,ลมพัดไผ่ เสียงจากวิถีชีวิตและชีวิตประจำวัน เช่น ลายวัวขึ้นภู แม่ฮ้างกล่อมลูก สาวหยิกแม่ แคนแต่ละลายให้ภาพบรรยากาศของอีสานในแต่ละฤดูกาล เช่น ในช่วงลงนา ช่วงงานบุญ พิธีกรรม รวมทั้งวิถีชีวิตประจำอย่างการลงข่วงและเกี้ยวสาว เมื่อคนอีสานได้ฟังเสียงแคนจะให้ความรู้สึกคิดถึงบ้าน คิดถึงภาพบรรยากาศของอีสาน ภาพทุ่งนาสีเขียว ภาพบรรยากาศงานบุญประเพณี ภาพชนบทดั้งเดิมของอีสาน เสียงแคนจึงเป็นเครื่องสะท้อนตัวตนและความเป็นคนอีสานที่แสนเรียบง่าย

วิธีการใช้งาน แคนเป็นเครื่องเป่า ใช้เป่าและดูดเมื่อลมผ่านลิ้นแคนจะทำให้เกิดการสั่นและเกิดเสียงขึ้นและใช้นิ้วในการปิดลมช่องต่างในเต้าแคนเพื่อให้เกิดเสียงที่ต่างกัน