สะไนเป็นเครื่องเป่าทำจากเขาสัตว์เช่น วัว ควาย เจาะรูเป่าตรงกลางเขาเพื่อใส่ลิ่มและติดลิ่มโดยใช้ขี้สูด(ชันโรง) มีขนาดกะทัดรัดและให้เสียงกังวาน กลุ่มชาติพันธุ์ที่นิยมเป่าสะไนคือ “เยอ” โดยเฉพาะกลุ่มชาวเยอที่อาศัยอยู่แถบจังหวัดศรีสะเกษ สไนเป็นภาษาเขมรแปลว่าเขาสัตว์ ถ้าเป็นเขาควายเรียกว่า สะไนกะไบ “สเน,สะไน” เป็นเครื่องเป่าของชาวเยอ ทำมาจากเขาควายเรียกเป็นภาษาเยอว่า ซึ่งหรือซั้งไน ชาวเยอนิยมนำเขาควายมาทำสะไนเนื่องจากเขาควายมีรูลึกตั้งเเต่โคนเขาจนถึงปลายเขาทำให้เจาะรูได้ง่าย ตามหลักความเชื่อของชาวเยอในพื้นที่อำเภอราษีไศล สะไนเป็นเครื่องดนตรีที่ใช้ประกอบพิธีกรรม หรือกิจกรรมที่สำคัญ เช่น พิธีกรรรมบวงสรวงศาลพญากะตะศิลา การเเข่งขันเรือ เเละเป็นการเป่าเพื่อบูชาสังข์(หอยสังข์) สะไนเป็นของศักดิ์สิทธิ์ เเละมีความสำคัญ สะไนเป็นเครื่องเป่าที่สืบเชื้อสายมาจากสังข์(ในภาษาเยอเรียกว่าซั้ง ปลงซั้งแปลว่าเป่าสังข์) การเคารพบูชาสไนจะเหมือนบูชาสังข์ เพราะในอดีตชาวเยอเชื่อกันว่าเมื่อเป่าสะไน เงือก นาค ภูติผีปีศาลจะไม่มาทำร้าย พร้อมทั้งจะทำให้ผีเจ้าป่าเจ้าเขาช่วยคุ้มครองรักษาชาวบ้านให้อยู่ดีกินดี และมีความปลอดภัย
สะไน เป็นเครื่องดนตรีประเภทเครื่องลม หมายถึงเครื่องดนตรีที่ใช้ลมเป่าออกจากร่างกายหรือดูดลมเข้าเพื่อให้เกิดเสียงหลักการคืออากาศถูกเปลี่ยนแปลงทำให้เกิดการสั่นสะเทือนผิดจากสภาพปกติ